บทที่ 630

“ได้ค่ะ” เมเดลีนเดินตามเจ้าหน้าที่ตำรวจไปด้วยท่าทีที่สง่างาม เมื่อเดินผ่านเจเรมี่ เธอหยุดเดินและตั้งคำถามที่เหน็บแนมกับเขา “นี่เรียกว่าความเชื่อใจที่นายมีให้อย่างนั้นเหรอ? มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อยในขณะที่หัวเราะเบา ๆ ภาพรอยยิ้มที่บานสะพรั่งของเธอสะท้อนเข้ามาในดวงตาของเจเรมี่ มันทำให้เข้าถึงนึกถึงกุหลาบแดงที่บานสะพรั่ง สวยงาม ไหลไปตามอารมณ์ และบางครั้งก็เปิดเผยเข้าถึงง่ายในแบบของตัวเอง อีวอนราวกับกำลังแหวกว่ายอยู่ในสายธารแห่งความปีติยินดีอย่างลับ ๆ ในขณะที่เห็นว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจพาตัวเมเดลีนขึ้นรถไป คาเลนกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งราวกับได้ยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก เมื่อเห็นว่าเจเรมี่กำลังจะเดินออกไป เธอเข้าไปห้ามปรามทันที “ตอนนี้ลูกคงจะเห็นตัวจริงของมันแล้วใช่ไหม เจเรมี่? ลูกเองคงจะรักผู้หญิงอย่างมันไม่ลงอีกแล้ว แม่พูดถูกไหม? ในอดีตพวกเรารวมตัวกันใส่ร้ายและทรมานมัน แล้วจะทำไม? ตระกูลวิทแมนไม่ได้ติดหนี้บุญคุณอะไรมันสักหน่อย มันสมควรโดนแล้ว!” เจเรมี่ไม่อยากจะเสวนากับคาเลนอีก เขาเดินออกไปอีกครั้ง “จะไปไหนน่ะลูก เจเรมี่? นี่คงไม่ได้จะไปแก้ต่างแทนนังผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?!” “ผมอยากอยู่ค