บทที่ 744

อย่างไรก็ตาม เธอโทรหาแจ็คสันและบอกเขาว่าเธอจะไปทำธุรกิจ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้สงสัยอะไรเลย “ลูกกลับมาทันเวลาพอดีเลยเอวลีน พ่อของลูกแนะนำให้เราไปเที่ยวกันเป็นครอบครัวเมื่อวานนี้ โดยคิดว่านั่นจะช่วยให้เราลืมเรื่องเลวร้ายในอดีตไปได้” เธอถอนหายใจ ดวงตาของเธอเป็นประกายเพราะน้ำตาที่คลออยู่ข้างใน “ฉันรู้ว่ามันเจ็บนะ เอวลีน แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าลิลลี่ได้จากไปแล้วได้” เอโลอิสเอื้อมไปจับมือของเมเดลีนอย่างรักใคร่ในขณะที่เธอก็ยังคงไม่พูดอะไร “เราเข้าไปคุยกันข้างในเถอะ เอวลีน” จากนั้นเอโลอิสก็ดึงเมเดลีนเข้าไปในบ้าน เมื่อกล่าวถึงเรื่องลิเลียน เมเดลีนก็รู้สึกถึงน้ำตา เธอยืนอยู่กับที่และพูดอย่างสงบ “ความทรงจำของฉันกลับมาแล้ว” เสียงฝีเท้าของเอโลอิสหยุดลงกะทันหัน เมเดลีนรู้สึกได้ว่ามือของเอโลอิสเย็นลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังกลัว เอโลอิสหันไปมองเมเดลีนอย่างไม่สบายใจ “คุณ… จำทุกอย่างได้ไหม เอวลีน?” เมเดลีนพยักหน้าอย่างมั่นใจ "ใช่ ทุกอย่าง" “นั่นเยี่ยมมากเลย”เอโลอิสโล่งใจ แต่เธอก็ปล่อยเมเดลีนอย่างรวดเร็วด้วยความสำนึกผิด เธอรู้ว่าเมเดลีนเกลียดพ่อแม่ของเธอก่อ