บทที่ 791

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเขา ทันใดนั้นเมเดลีนก็รู้ตัวว่าเธอลืมล็อคประตู ในขณะที่เจเรมี่เดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางน่ากลัว เมเดลีนไม่สามารถเช็ดน้ำตาที่เอ่อล้นจากหางตาของเธอได้ ชายคนนั้นจับที่ข้อมือของเธอ “เจเรมี่ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน! ปล่อยฉันนะ!” “จริง ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เจเรมี่เดินเข้าไปใกล้ ๆ เธอและถาม แม้ว่ายังคงมีความเศร้าทางสีหน้าของเขา แต่แววตาของเขาที่กำลังมองเธอยังคงอดทนและอ่อนโยน “ลินนี่ ได้โปรดบอกผมมาเถอะ” เมเดลีนเย้นหยันด้วยการดูถูก “ฉันได้พูดในสิ่งที่ฉันต้องบอกคุณแล้ว เจเรมี่ ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ ได้โปรด คิดถึงสิ่งที่คุณทำกับฉันสิ คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันยังคงรักคุณอยู่น่ะ? ฉันไม่รู้เลยว่าคุณมีช่วงเวลาที่ไร้เดียงสาเช่นนี้ด้วย” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและออกไปในทันทีหลังจากพูดจบ เจเรมี่รู้สึกปวดใจรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาดึงเมเดลีนกลับมาตรงหน้าเขาและจ้องไปที่เธอด้วยแววตาที่โฉบเฉี่ยวและแดงก่ำของเขา “ลินนี่ ถ้านี่เป็นความคิดที่แท้จริงของคุณ คุณคงไม่ซ่อนตัวอยู่ตรงนี้และร้องไห้อย่างโดดเดี่ยวหรอก” “ใช่ ฉันกำลังร้องไห้ แต่มันก็เพราะฉันรู้สึกลังเลนิดหน่อยที่จะจากแจ็คสันไป คุ