บทที่ 894

แน่นอนว่าหนึ่งล้านเหรียญมันล่อตาล่อใจ แต่เงินจะมีประโยชน์อะไรหากพวกเขาไม่มีชีวิตอยู่เพื่อสนุกกับมัน ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงวิ่งหนีไป เฟลิเป้ถูกปล่อยให้คุกเข่าอย่างเจ็บปวดอยู่บนเข่าข้างหนึ่ง ขณะที่เขาจ้องเขม็งไปยังเศษขี้เถ้าของ เคธี่อย่างสิ้นหวัง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว หลังจากที่เขามองลงไปแล้ว เขาก็พึ่งรู้ว่าไหล่ของเขาถูกยิงและเลือดไหลออกมาจากบาดแผลนั้น เขาพยายามประคองสติไว้ แต่เปลือกตาของเขาเริ่มหนักขึ้นและเขาก็ล้มลงท่ามกลางสายฝนด้วยเสียงอันดังก้อง เขายกมือที่เปื้อนเลือดเพื่อประคองโกศไว้ใกล้ตัวเขาเอง “เคธี่…” เขาเรียกเบา ๆ ขณะที่กำลังจะหมดสติ ร่างที่คลุมเครือพร้อมกับร่มก็เดินเข้ามาปรากฏต่อหน้าเขาท่ามกลางสายฝน ริมฝีปากบางของเขาแยกจากกันในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ร่างที่ใกล้เข้ามา “เคธี่…” ฝนตกตลอดทั้งคืน ฟ้าสดใสและมีแดดออกเมื่อเฟลิเป้ตื่นขึ้นมาด้วยดวงตาที่พร่ามัว บาดแผลบนร่างกายของเขาท้วงออกมาว่าเจ็บปวด แต่เขาก็รู้ว่ามีคนทำแผลให้เขาแล้ว เมื่อมองไปรอบ ๆ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เฟลิเป้ก้มศีรษะมองหาโกศที่อยู่ข้าง ๆ แล้วดึงมาที่หน้าอก “เคธี่” เขาร้องอ