Kabanata 546

Sabi ni Zachary nang walang pag-aalinlangan, “Syempre naman! Pupunta ang mga magulang ng lahat ng mga kaklase ko. Yung sa'kin lang ang hindi. “Pero sa tingin ko parang kasing edad lang nina Harry at Hannah ang mga magulang ko. Baka isipin ng ibang mga bata na baka nga magulang ko sila. “Baka medyo gumaan ang pakiramdam ko. Kung naroon ka rin, Lola, para na rin akong kagaya ng ibang mga bata.” Kumirot ang puso ni Portia sa simpatya. “Wag kang mag-alala. Tiyak na pupunta ako.” Sumigla ang mukha ni Zachary sa sagot niya. Mabilis siyang tumayo, kinuha ang suit niya, at iniabot ito sa kanya. “Ito ang damit na pinili ko noon. Kailangan tong suotin! Bagay na bagay talaga sa'kin. Siguraduhin niyong ibibigay niyo to sa'kin mamayang hapon.” Mainit na ngumiti si Portia sa kanya. “Walang problema.” Nang gumaan ang loob, kinuha ni Zachary ang backpack niya at nagmadaling lumabas ng pinto. Hawak ni Portia ang suit at sumunod sa likuran niya. “Bakit ako sasama sa'kin?” Gulat na tanong ni Z