Capítulo 1396
Una vez Lucas terminó de vomitar, volvió a entrar en el coche. Parecía mentalmente agotado.
Me sorprendió cuando se acostó y apoyó su cabeza en mis muslos. Durante los últimos días, nos habíamos mantenido alejados el uno del otro. Ni siquiera me permitía tocarlo con los dedos cuando lo ayudaba a cambiarse.
A pesar de ello, de repente se recostó sobre mis muslos. Cerró los ojos con fuerza y siguió durmiendo.
Observé su apuesto pero cansado rostro y no pude soportar apartarlo. Además, no tenía derecho a rechazarlo con mi identidad falsa.
El coche siguió avanzando y finalmente llegamos a la frontera nueve horas después. El chofer le preguntó a Lucas: "Señor, ¿a dónde vamos?".
Estuvimos sentados en el coche durante nueve horas enteras y no habíamos comido nada. No solo eso, yo odiaba viajar en coche, así que las últimas nueve horas habían sido una tortura para mí.
Las entrañas de mi estómago se movían mucho y me daban náuseas. Sin embargo, seguí aguantando. En el momento en que el

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link