Capítulo 127
Me volví para sonreírle a Osirio y me sorprendió verlo mirándome. Rápidamente me di la vuelta, sintiéndome de repente muy consciente de su mirada.
"¿Quieres abrazarla?" -Preguntó Osirio.
"Claro... lo intentaré..." Dije mientras intentaba tomar al cachorro en mis brazos de manos de Osirio.
Con cuidado, Osirio transfirió el cachorro que sostenía a mis brazos. La cachorrita pesaba más de lo que pensé inicialmente, pero su pelaje era tan suave que no me importó en absoluto soportar el peso. Afortunadamente, parecía comportarse bien y no se retorcía mientras la abrazaba. Al mirarla en mis brazos, recordé lo preciosa que es la vida. Sus ojos claros mientras me miraba eran fascinantemente hermosos.
“Parece que a Margarita le gusta estar aquí. Deberías traerla aquí otra vez”, sugirió Daniella a Osirio alegremente.
“Sí…” respondió Osirio suavemente.
Dudo que pueda volver aquí a menos que de alguna manera regresemos aquí en los pocos días que nos quedan juntos. Por supuesto, ninguno de nosotros

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link