Capítulo 308
Gustavo, al escuchar esto, se volvió sombrío de repente.
—¿Te das cuenta de lo que estás diciendo? —preguntó Gustavo con un tono grave.
Sergio apretó los dientes y miró fijamente a Ana. —¿Así que el parentesco ya no importa? ¿Entonces cómo explicarías tu nacimiento? ¡Ana, no exageres!
Al escuchar estas palabras, Ana se levantó, se colgó la mochila al hombro y se dispuso a marcharse. Antes de salir, dijo: —Si necesitas algo, envíame un mensaje, no hace falta que llames.
Le preocupaba que oírlos hablar más tiempo le causara náuseas.
Apenas había dado unos pasos cuando la detuvieron: —¡Espera!
Ana se giró hacia Diego, quien la había llamado.
—Siéntate y espera, tu madre aún no ha salido del quirófano. ¿Qué pretendes yéndote ahora? —Diego habló con un tono severo.
Ana frunció el labio inferior y consultó la hora. —Esta cirugía probablemente se prolongue, y esperar aquí solo para escuchar cómo se engrandecen y distorsionan la verdad también depende de su sinceridad. Al menos deberían mostra

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link