Capítulo 163
Carolina miró a los tres y preguntó: —¿Ustedes están molestando a Sara?
Javier frunció el ceño: —No.
Carolina preguntó: —¿Entonces, por qué está llorando tan desconsolada?
Nadie respondió, porque no sabían qué decir.
Javier le dijo a Carolina: —Consolarla un poco, no hagas más preguntas.
Carolina asintió.
Javier y Manuel salieron del cuarto.
...
Vi cómo estaban en el pasillo, fumando y hablando entre ellos, de espaldas a mí.
Carolina observó mi rostro detenidamente y preguntó: —¿Sara está triste por lo de Víctor?
Bajé la cabeza en silencio.
Carolina suspiró: —Ayer vi que él realmente estaba muy arrepentido. Después de todo, para alguien como él, pedirte perdón públicamente no debe ser fácil...
Me limpié los ojos: —No quiero hablar de él.
Carolina asintió, entendiendo: —Está bien, hablemos de otra cosa. ¿Tu pierna ya está mejor? ¿Qué planes tienes cuando te recuperes?
Me quedé sorprendida.
Nunca había pensado en esa pregunta.
Procuré responder con cautela: —¿Volver a estudiar?
Carolina

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link