Capítulo 164
Manuel les dijo: —Voy a ver a Sara.
Dijo esto mientras entraba a la habitación.
Javier intentó seguirlo, pero Carolina lo detuvo.
—¿Qué haces?
Carolina le sonrió: —¿El presidente Javier, no me vas a acompañar?
Javier miró a las dos personas dentro de la habitación y, sin poder evitarlo, respondió: —Está bien, te acompaño, te acompaño.
...
Mi pierna, que al principio parecía estar mal, ya estaba mucho mejor, aunque aún necesitaba reposo.
José personalmente me retiró los clavos de acero y, al final, me puso un yeso.
Revisó cuidadosamente la herida y me dijo: —Niña, tienes que tener más cuidado en el futuro. Si pones más clavos en una pierna tan bonita, no vas a poder usar faldas nunca más.
Asentí rápidamente.
José revisó una vez más, me recetó una crema y una receta para medio mes.
Me sorprendí: —¿Todavía hay medicina?
José frunció el ceño: —¿Acaso no quieres tomarla?
Puse una cara de incertidumbre: —Está amarga...
José pensó un momento: —Bueno, te daré algo que no sea tan amargo.
Lo mir

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link