บทที่ 952

เมเดลีนไม่สนใจท่าทางที่เขามีขณะที่คุยกับเธอ สิ่งที่เธอสนใจตั้งแต่ต้นจนจบ คือ เขาไม่เคยมองไปที่ลูกเลย ‘นั่นคือลูกทางสายเลือดของเขานะ แต่เขาก็ไม่สนใจไยดีที่จะมองมาเลย’ ‘ผู้คนกล่าวเอาไว้ว่าใคร ๆ ก็มีสัมผัสสำหรับลูกทางสายเลือกของพวกเขา แต่สำหรับเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเขาสัมผัสอะไรไม่ได้เลย’ “เจเรมี่ บางที ในตอนนี้หัวใจของคุณมีเพียงลาน่าแค่คนเดียว ใช่ไหม?” เมเดลีนยิ้มออกมาอย่างอับจนหนทางและกลับไปยังตู้อบเด็กทารก ขณะที่จ้องมองลูกที่หลับอยู่ เธอก็รู้สึกค่อนข้างขมขื่นและไม่สบายใจ วันต่อมา เมเดลีนไม่เชื่อฟังคำสั่งของเจเรมี่ที่ให้ไปยังวิลล่า เธอไม่เชื่อว่าเจเรมี่จะสูญเสียความเป็นมนุษย์และทำร้ายลูกของเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อตอนบ่ายมาถึง เธอก็ออกจากห้องผู้ป่วยชั่วครู่ และในตอนที่เธอกลับไป พยาบาลคนหนึ่งก็เดินเขามาหาเธออย่างกระวนกระวาย “ก่อนหน้านี้ในตอนที่ฉันเข้าไปข้างใน ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากที่นี่ เมื่อฉันเข้าไปดูนายน้อย ฉันก็สังเกตว่าหน้าของเขาเป็นสีม่วงและไม่หายใจ ในตอนนี้เขาอยู่ในห้องฉุกเฉินเพื่อช่วยชีวิตค่ะ” เมเดลีนรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเธอกำลังถูกบีบคั้นโดยมือที่มองไม่เห็น เธอหยิบโ