บทที่ 2077

นั่นหมายความว่าก่อนที่จะเสียชีวิตเจ้าของโครงกระดูกนี้ต้องเป็นที่ทรงพลังมาก่อนแน่ อย่างน้อยเขาก็น่าจะอยู่ในระดับปรมาจารย์แสนยิ่งใหญ่จากโลกมหาอำนาจระดับหนึ่ง ซึ่งนั่นทำให้เฟนด์สับสนเป็นอย่างมาก โลกแต่ละแห่งมีการจัดระดับอย่างเข้มงวด ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ไม่อาจมาปรากฏตัวอยู่ในโลกชั้นสามได้ เนื่องจากคนที่ทรงพลังเช่นเขาจะอาศัยอยู่ได้แค่เพียงโลกชั้นที่หนึ่งเท่านั้น เมื่อรวมกับเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ที่อยู่เบื้องหลัง เฟนด์ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยถึงความเป็นมาเป็นไป ณ ที่แห่งนี้เมื่อครั้งอดีต "นี่มันอะไรกัน?" ผลึกเรืองแสงสีแดงอมม่วงกระจัดกระจายอยู่ข้างโครงกระดูกดังกล่าว เฟนด์ วู๊ดมองมันด้วยความตั้งใจและสังเกตเห็นว่ามือขวาของโครงกระดูกกำลังจับอะไรบางอย่างไว้แน่น ถัดจากมือขวาของโครงกระดูกนั้น ผลึกเรืองแสงสีแดงอมม่วงสองสองชิ้นกระจายอยู่บนพื้น เฟนด์ วู๊ดหยิบผลึกที่เล็กที่สุดขึ้นมาและวางไว้บนฝ่ามือของตัวเองเพื่อสังเกตมันอย่างใกล้ชิด คิ้วของเขาเลิกขึ้นขณะโพล่งออกมาด้วยเสียงที่ดังอีกระดับโดยไม่รู้ตัว "นี่มันผลึกวิญญาณสลายงั้นหรือ?!" บางทีเขาอาจจะตระหนกเกินไปถึงได้เกือบที่จะตะโกนออกมา ผลึกวิญญาณสลายเป็นหนึ่งในผลึกวิญญาณที่ดีที่สุดเนื่องจากมันประกอบไปด้วยพลังวิญญาณที่ทรงพลังจำนวนมาก นี่เป็นหนึ่งในของล้ำค่าที่หายากและแปลกประหลาดที่สุด แม้แต่ในดินแดนเทพสาบสูญเองด้วยซ้ำ สิ่งของชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างยากแสนเข็ญและถือได้ว่าเป็นสิ่งของล้ำค่าแม้กระทั่งในโลกชั้นหนึ่ง! พวกมันไม่ควรมาปรากฏในโลกชั้นที่สาม ที่นี่มีผลึกวิญญาณสลายอยู่สองชิ้น ชิ้่นหนึ่งมีขนาดเท่าฝ่ามือ ส่วนอีกชิ้นมีขนาดเท่าเล็บมือเท่านั้น คนอื่น ๆ อาจขายผลึกวิญญาณสลายเหล่านี้ไป หากมีใครมาวางผลึกวิญญาณจำนวนมากให้แลกไปกับมัน ทั้งที่ผลึกวิญญาณสลายมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งมาก แต่นักศิลปะยุทธที่ไม่ได้ฝึกฝนทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธทางธาตุวิญญาณก็จะไม่ได้จำเป็นต้องใช้ผลึกวิญญาณชนิดนี้เสียเท่าไร สำหรับเฟนด์แล้ว เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักพเนจรผู้ซึ่งใกล้จะตายเพราะขาดน้ำที่ได้ค้นพบโอเอซิสโดยบังเอิญ ผลึกวิญญาณสลายเหล่านี้ เฟนด์ตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ในขณะที่เขาถือผลึกวิญญาณสลายไว้ในมือ และดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความปรารถนา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแตกดังมาจากข้างหลังเขา เฟนด์ตั้งสติได้ในทันที เขารู้ว่าในที่สุดคนข้างในก็เริ่มลงมือกันแล้ว เขาเหลือบมองและไม่ลืมที่จะนำโครงกระดูกและชิ้นส่วนของผลึกวิญญาณสลายทั้งสองชิ้นลงในมัสตาร์ด ซี๊ด ฟุ่บ! ภายในสองอึดใจ พื้นที่ด้านหน้าของเขาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่ร่างสี่ร่างลอยออกมาจากกลางอากาศ ก่อนร่อนลงสู่พื้นอย่างแรง เฟนด์ วู๊ดขมวดคิ้วและเดินเข้าไปหาแนชทันที เขายื่นมือออกไปดึงแนชให้ขึ้นจากพื้นในขณะที่ปัดฝุ่นจากเสื้อผ้าของเขา แนชพยักหน้าและยืนยันว่า "พ่อไม่เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง" เหตุผลที่เฟนด์ทิ้งแนชไว้ในเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ก็เพื่อให้แนชเก้าเข้ามาที่นี่ได้ด้วยตนเอง เพราะการที่เฟนด์สามารถทะลุผ่านช่องว่างดังกล่าวมาได้ก็ไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่งกว่าคนอื่นมากมายอะไร แต่เป็นเพราะเฟนด์พบที่ที่เหมาะสมสำหรับการบุกทะลวงก็เท่านั้นเอง จากคำแนะนำของเฟนด์ แนชจึงรู้ว่าเขาต้องทำอะไรและควรโจมตีในจุดไหน เฟนด์เป็นคนแรกที่หลุดพ้นออกมาได้เพื่อสอดแนมอันตรายที่อาจเกิดขึ้นที่ด้านนอกหุบเหวนั้น เจดล้มลงด้วยท่าทีที่น่าอาย ใบหน้าของเขากระแทกเข้ากับก้อนหินและทิ้งบาดแผลไว้บนหน้าผากของเขา เขาไอออกมาในขณะที่เขาตบฝุ่นออกจากร่าง เมื่อเห็นสภาพของศิษย์น้อง ดไวท์จึงยื่นมือออกไปช่วยให้เจดลุกขึ้นจากพื้น