บทที่ 15 : อย่าทำแบบนี้

ครึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลานี้ ดลธีอยู่ในความไม่สบายใจ เหมือนเป็นนักโทษ เธอถูกขังอยู่ในห้องนอนขนาด 100 ตารางฟุต แต่หัวใจของเธอกลับว่างเปล่าเหมือนกับห้องที่ว่างเปล่า บางครั้ง เธอคิดว่าการจบชีวิตลงดีกว่าอยู่อย่างอัปยศอดสูและไม่มีอิสระ อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงทารกในครรภ์ เธอปฏิเสธที่จะยอมจำนนต่อชะตากรรมของเธอ เธอยังคงมีลูก ลูกที่เป็นของเธอโดยเฉพาะ เธอไม่สามารถทิ้งโลกไปพร้อมลูกอย่างเห็นแก่ตัวได้ โดยลิดรอนสิทธิที่จะเกิดมาในโลกนี้ เธอปลอบใจตัวเอง ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือน เธอคงจะหาโอกาสที่จะออกจากสถานที่นี้อย่างแน่นอน เมื่อเธอหนีชีวนัยไปได้ เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งหมด ในตอนบ่าย ดลธีบังคับตัวเองให้ทานอาหารส่วนเกินทั้งๆ ที่รู้สึกคลื่นไส้ หลังจากนั้นเธอก็ไปอาบน้ำและนอนอยู่ในห้องสักพักก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดนอนเตรียมจะงีบหลับ ขณะที่เธอกำลังจะผล็อยหลับไป เธอถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยความโกลาหลที่ประตู เธอลืมตาขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วและเห็นชีวนัยซึ่งหายตัวไปเป็นเวลาครึ่งเดือนโดยยืนอยู่ข้างเตียงของเธอ ดวงตะวันยามบ่ายส่องลงมาบนใบหน้าอันเป็นเหลี่ยมของเขา เสริมเสน่ห์ของเขาให้เข้มข้นขึ้น ขณะที่ใบหน