บทที่ 166

Icily เขาถามเธอว่า "เธอมีปัญหาอะไรไหม" เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยแต่เย็นชาของ Credence ร่างกายของเธอก็ค่อยๆ แข็งทื่อ หัวใจเต้นรัวหยุดลง ทำให้เธอหายใจไม่ออก เมื่อหันกลับมา เธอเห็น Credence ยืนห่างจากเธอประมาณ 2 เมตร ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมย เขาเดินไปหาเธอโดยไม่แสดงสีหน้าที่หล่อเหลา เขาไม่แม้แต่จะเลิกคิ้ว และหน้ากากเพียงชิ้นเดียวบนใบหน้าของเขาคือความเกลียดชังและขยะแขยง ใบหน้าของโดโรธีซีดเผือดอย่างควบคุมไม่ได้ขณะที่เธอพูดอย่างประหม่า “ฉันต้องขอโทษ แต่ฉันไม่ว่างที่จะบอกเหตุผลที่แท้จริงให้คุณฟัง แต่ได้โปรดเชื่อฉันด้วย ถ้าฉันไม่มีทางเลือกอื่น ฉันจะไม่กลับมา มารบกวนคุณและความสุขของคุณ..." “คิดว่าฉันจะเชื่อคำโกหกของคุณเหรอ” Credence จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ สักครู่ ที่หน้าเขาที่สั่นเทาแต่แสร้งทำเป็นหญิงที่มีสติสัมปชัญญะ เขายิ้มอย่างเย็นชา เขาก้าวใหญ่ ผ่านโดโรธี และมุ่งหน้าไปยังโรซาลี เขาพูดขึ้นว่า “ฉันบังเอิญผ่านมาเจอคุณที่นี่ ก็เลยเข้ามาดู ถ้าเธอไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันจะไปส่งคุณที่บ้าน ตอนนี้ฉันว่างแล้ว” ในตอนแรก โรซาลีรู้สึกตกใจกับความอ่อนโยนและความอ่อนโยนของครีเดนซ์อย่างฉับพลัน