บทที่ 18 : คุณสมควรได้รับมันแล้ว

ต้องขอบคุณการจัดการของ จุล โดโรธีจึงถูกผลักเข้าไปในห้องฉุกเฉินโดยแพทย์ที่รอมาพักหนึ่งแล้ว ประตูห้องฉุกเฉินปิดลง ปล่อยให้ จุลอยู่ข้างนอกคนเดียว เขาส่ายหน้าด้วยความหงุดหงิด เขายืนพิงกำแพงรอโดยไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว เมื่อเวลาผ่านไป หัวใจของ จุล รู้สึกปั่นป่วนเมื่อเขาเห็นไฟแสดงสถานะสีแดงกะพริบไม่หยุด เขาเป็นเหมือนแมวบนก้อนอิฐร้อน หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนเป็นนิรันดร์ ในที่สุดประตูก็ถูกผลักเปิดออก ดลธีถูกพยาบาลพาออกจากห้องฉุกเฉิน จากนั้นเธอก็ถูกส่งไปยังห้องดูอาการบนชั้นห้า จุลตามมาทันที เมื่อเขาเห็นดลธีนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยที่เธอหลับตาอย่างไม่มีชีวิตชีวา หัวใจของเขาเจ็บปวดกับเธอ “ตื่นได้แล้ว ดอรี่ อย่านอนอีกนะ ลูกของคุณ...” ดลธีดูเหมือนจะหลับลึก ขณะอยู่ในสภาวะกึ่งสติ คำพูดซ้ำๆ ของ จุล ได้กระตุ้นสมองของเธอ ทันใดนั้น เธอลืมตาขึ้นและสัมผัสท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว น้ำตาก็ไหลขึ้นคอของเธอ “เกิดอะไรขึ้นกับลูกของฉัน บอกฉันสิ!” เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่กระวนกระวายใจของเธอ จุล ก็แอบปกปิดความจริงอย่างไตร่ตรอง เขาแสร้งแกล้งทำเป็นว่า “ลูกทูนหัวของผมปลอดภัยดีแล้ว” “คุณโกหกฉันใช่ไหม บอกความจริงมา ฉันอยากรู้