บทที่ 232

หลังจากนั้นไม่นานเจเรมี่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูเย็นชามากก้มลงและจับนิ้วมือสั่นของ Germaine "เจอเมน อย่ากลัวไปเลย ไอ้พวกสารเลวนั่นตายแล้ว จากนี้ไปฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกคุณอีก!" กล้ามเนื้อของเขาตึงเครียดและเจตนาเย็นชาและฆาตกรรมเติมเต็มทุกเซลล์ของเขา เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกผู้ชั่วร้ายโรซาลีออกเป็นพัน ๆ ชิ้น เขามองไปที่วิธีการที่ไม่ดี Germaine สั่นและวิธีการที่น้ําตาของเธอลดลงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเขาเข้าใจความรู้สึกของหัวใจที่บีบคั้นเช่นเดียวกับการประแจลําไส้ เขาใช้เวลาทั้งชีวิตเดินอยู่ในส่วนลึกของนรกดังนั้นมือของเขาจึงถูกปกคลุมไปด้วยเลือดมานานแล้ว เขามีพลังมากจนเขาสามารถทําอะไรก็ได้ที่เขาต้องการในเมือง Talco และ Jenciga แต่เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงคนเดียวที่นําแสงแดดและความอบอุ่นมาให้เขาขจัดความอับอายที่เธอรู้สึกหรือปล่อยให้เธอกลับไปสู่วิญญาณสูงตามปกติและรอยยิ้มที่ไม่หยุดยั้ง ปรากฎว่าแม้จะเป็นคนรอบรู้ แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถทําได้ หัวใจของเจเรมี่โบกมือให้เสี้ยววินาที เขาไม่รู้ว่าเขาทําสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่โดยการผลักเธอออกจากโลกที่โหดร้ายและนองเลือดของเขา