บทที่ 233

ไม่ว่าในที่สุดเขาก็คิดผ่านหรือบางทีอาจเป็นคําพูดที่น่ารําคาญของมาร์วินที่ยั่วยุเขา ใบหน้าซีดเซียวของ Credence ค่อยๆเย็นลงและคมชัดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์ที่พราวพราว เขากดพระวิหารที่สั่นสะเทือนของเขาและแยกริมฝีปากบางของเขาอย่างร้ายกาจ "เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทางที่ข้าจะส่งผู้หญิงของข้าให้จูเอลซ์" "ถ้าอย่างนั้นคุณก็รู้ว่าคุณควรทําอะไร" มาร์วินรู้สึกว่าเพราะการลักพาตัวเบลล์และเกอร์เมนหัวใจของเขามีอายุมากขึ้นในไม่กี่วันนี้ เขาถอนหายใจขณะที่เขามองไปที่รูปปั้นของชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา "Credence ฉันอยู่ในกองทัพกับกลุ่มคนเหม็นตลอดทั้งปีดังนั้นฉันจึงไม่ทราบว่าความรักนี้พวกคุณพูดถึง แต่ฉันเฝ้าดูความพัวพันของคุณกับโดโรธีมาเป็นสิบปีแล้ว ชีวิตมันสั้น เรายังเสียเวลาได้อีกกี่ปี ตั้งแต่คุณตกหลุมรักโดโรธีแล้ว แล้วกลับไปบอกเธอว่าคุณหาเบลล์ไม่เจอ บอกความจริงกับเธอ ถ้าเธอรักคุณ เธอจะไม่โทษคุณ ท้ายที่สุดคุณเป็นเพียงผู้ชายไม่ใช่พระเจ้าที่มีอํานาจทุกอย่าง ไม่จําเป็นต้องให้ตัวเองกดดันมากเกินไป ยิ่งกว่านั้นเบลล์เป็นลูกสาวแท้ๆของคุณ คุณต้องหวังว่าจะพบเธอมากกว่าคนอื่นเช่นกัน" คําว่า "เบลล์เป็นลูกสาวแท้ๆของคุณ" ทําใ