บทที่ 920

เมื่อมองไปที่เซย์น โจเซฟินพบว่าไม่มีอะไรนอกจากความตกใจในท่าทางที่น่าดึงดูดของเขา ไม่เลยแม้กระทั่งความโกรธเล็กน้อยระหว่างคิ้วของเขา โจเซฟินคลานไปหาเขาและอ้อนวอน “ได้โปรดนะ เซย์น ฉันไม่เคยขออะไรมากจากนายเลย ขอร้องนะ ขอเพียงแค่ครั้งนี้ นายช่วยปล่อยให้ฉันได้ทำตามความต้องการของฉันได้ไหม?” น้ำตาไหลออกมาอย่างพรั่งพรูจากดวงตาของเซย์น “ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อเติมเต็มความต้องการอย่างอื่นของเธอนะ โจเซฟิน แต่ฉันจะตอบตกลงได้ยังไงในเมื่อเธอกำลังขอให้ฉันยอมให้เธอไปฆ่าตัวตาย?” โจเซฟินตอบว่า “ฉันไม่กลัวตาย เซย์น ฉันไม่กลัวจริง ๆ นะ ถ้าจะมีอะไรแบบนั้น ความตายก็เป็นการหนีสำหรับฉันมากกว่า” เซย์นโกรธจัด “เธอได้ยินที่ตัวเองพูดไหม? ทำไมเธอถึงได้โหดร้ายถึงขนาดร้องขอความตายต่อหน้าฉัน? บอกฉันทีว่าฉันเสี่ยงชีวิตไปเพื่ออะไรในเมื่อเธอไม่แม้แต่จะหวงแหนชีวิตของตัวเองเลย?” ดวงตาของโจเซฟินเบิกโพล่ง “นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร” เซย์นรู้สึกสลดใจอย่างมาก “ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกำลังพูดถึงอะไรเหมือนกัน โจเซฟิน ฉันอาจจะแค่กำลังเป็นบ้าเพราะความเกรี้ยวกราดของเธอ” สายตาที่มีเสน่ห์ของโจเซฟินแข็งกระด้างขึ้น “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไร