บทที่ 1025

พอเรจิน่าหันหลังไปแล้วใบหน้าสวยของเธอก็ดูน่ากลัว เวสลีย์เป็นคนที่พาเธอไปประมูลงาน เขายังกอดและสัมผัสเธอในห้องส่วนตัวอยู่เมื่อครู่นี้เอง แต่ทว่าทันทีที่เขาออกมาจากห้องนั้นเขาก็สวมฉากหน้าที่ดูดีสง่างาม ชายคนนี้... ไม่ใช่คนที่เธอจะควบคุมได้ดังนั้นเธอจึงรู้ที่ทางของเธอว่าอยู่ตรงไหน ยิ่งกว่านั้นเธอก็ไม่ได้ชื่นชมแคทเธอรีน ตรงข้ามเธอพบว่าแคทเธอรีนโง่มากด้วยซ้ำไปอาจเพราะแคทเธอรีนหลงคิดไปว่าเวสลีย์รักเธออย่างสุดซึ้ง … เวสลีย์ขับรถ แคทเธอรีนนั่งเบาะผู้โดยสาร หยิบกล่องหนึ่งออกจากกระเป๋าถือของเธอซึ่งภายในมีนาฬิกาปาเต็ก ฟิลิปป์ เอสเอสีน้ำเงินสุดหรู “คุณจ่ายหนักเลยนะครับ" เวสลีย์พูดอย่างลำบากใจว่า “คราวหน้าอย่าใช้จ่ายเพื่อผมนักสิครับผมควรเป็นคนที่ใช้จ่ายเพื่อคุณแทนซะมากกว่า” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันถือว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มอบของขวัญให้คุณ” แคทเธอรีนหยิบนาฬิกาออกมาใส่ให้เขา มันดูงดงามและหรูหรา แต่เมื่อสายตาของเธอจับจ้องมองที่บนข้อมือของเขา ข้อมือของฌอนก็แว่บเข้ามาในหัวเธอ ข้อมือของฌอนแลดูสวยงามจริง ๆ เขาไม่เคยสวมนาฬิกาแบรนด์ แต่ว่านาฬิกาทั้งหมดทุกเรือนของเขาได้รับการออกแบบโดยผู้ผลิตนา