บทที่ 1026

เสียงของซูซี่ดังมาจากประตู แคทเธอรีนฉวยโอกาสนี้เลื่อนตัวออกจากภายใต้อ้อมแขนของเวสลีย์ “ฉัน... ฉันต้องไปอาบน้ำให้ซูซี่ค่ะ คุณควรจะนอนไปก่อนเลยค่ะ” เมื่อมองเงาร่างของแคทเธอรีนซึ่งกําลังจากไปด้วยความเร่งรึบ ดวงตาของเวสลีย์ก็เข้มทะมึน เขาไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงการที่ร่างกายของแคทเธอรีนปฎิเสธต่อการสัมผัสของเขา เธอปัดป้องเขาเหลือเกินแต่เธอกลับยินยอมพร้อมใจกับฌอนอย่างเต็มที่ ‘แคทเธอรีนคุณโกหกที่บอกว่าคุณไม่มีความรู้สึกต่อฌอนอีกต่อไปแล้ว’ ... ในห้องน้ำจิตใจของแคทเธอรีนล่องลอยไปขณะที่เธออาบน้ำให้ซูซี่ เธอไม่คิดเลยว่าร่างกายของเธอจะรู้สึกต่อต้านกับเวสลีย์มากขนาดนี้ เธอควรทําอย่างไร? เธอเป็นภรรยาของเขาแล้ว และความรับผิดชอบบางอย่างไม่อาจจะหลบเลี่ยงได้ “แม่คะเมื่อกี้แม่วางแผนจะมีน้องกับลุงเวสลีย์หรือเปล่าคะ?” คําพูดของซูซี่น่าตกใจ แคทเธอรีนหยิกแก้มของเธอด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ลูกกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันจ๊ะ? ใครบอกลูกเรื่องเหล่านี้เหรอ?” “อาเลียมบอกหนูว่าอย่าได้จูบหรือแตะต้องเด็กผู้ชายที่โรงเรียนอนุบาล แบบนั้นทารกจะโผล่ออกมา” ซูซี่กล่าวอย่างมั่นใจ สิ่งนี้ทําให้แคทเธอรีนเขินอาย