บทที่ 155

“ผม...” “นายเป็นคนมารายงานฉัน หลังจากตรวจสอบเรื่องได้แค่ครึ่งเดียว” ฌอนไม่ยอมรับความผิด เมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่ทำกับแคทเธอรีนลงไปเมื่อวันก่อน เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนี้ เธอต้องรู้สึกถูกทำให้อับอายเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในตอนที่คุณย่าของเธอเพิ่งเสียไป และเป็นช่วงเวลาที่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์มากที่สุด ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมป้าลินดาถึงบอกว่าเธออารมณ์เสีย เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอเพิ่งจะเจอกับเรื่องที่ทำให้เสียใจแสนสาหัส ถ้าเธอลงเอยด้วยการทำร้ายตัวเองขึ้นมาล่ะ? เขารีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนแล้วเปิดประตูเข้าไป เมื่อก้าวไปที่เตียง เขาพบว่าเธอนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วหลับตาสนิท ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือดราวกับกระดาษ ดูเหมือนเธอจะไม่หายใจ คลื่นความกลัวเกาะกุมภายในหัวใจของเขาอย่างไม่มีเหตุผล ขณะที่เขาเอื้อมมือออกไปแล้วใช้นิ้วอังที่ใต้จมูกของเธอ แคทเธอรีนลืมตาขึ้นอย่างอ่อนเพลีย เมื่อเธอเห็นว่าเป็นเขา เธอจึงลุกขึ้นนั่งอย่างอ่อนแรง น้ำเสียงของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย “คุณขังฉันเอาไว้ยังไม่พออีกเหรอ? คุณอยากจะลงโทษอะไรฉันอีก? บอกมาได้เลย” ความอั