บทที่ 160

แคทเธอรีนทำอะไรไม่ถูก “ขอฉันดูหน่อยนะคะ” “คุณเป็นหมอหรือไง? รู้วิธีตรวจดูบาดแผลเหรอ?” แคทเธอรีนเงียบไปเพราะคำพูดของเขา แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเธอเห็นรอยเลือดไหลออกมาจากแผ่นหลังของเขา “หลังของคุณมีเลือดออกค่ะ” “เงียบไปเถอะ” แคทเธอรีนเงียบไปจริง ๆ เธอโทรเรียกรถพยาบาลอีกครั้งด้วยความร้อนใจ โชคดี ที่รถพยาบาลมาถึงหลังจากนั้นสามนาที หลังจากขึ้นรถไปแล้ว แพทย์ทำการตัดเสื้อของฌอนออกทันที มีรอยฟกช้ำไปด้วยเลือดเป็นบริเวณกว้างและบาดแผลบนหลังของเขาก็ปรากฏขึ้น แคทเธอรีนอึ้งไป เธอไม่กล้าคิดว่าถ้าเป็นเธอจะทนบาดแผลเหล่านั้นได้ไหม เธอคงเป็นลมจากความเจ็บปวดอย่างแน่นอน ทว่าเขากลับไม่พูดอะไรสักคำตั้งแต่เขาได้รับบาดเจ็บ เขายังอุ้มเธอเดินออกมาด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเอง ที่เธอไม่รู้จะบรรยายถึงผู้ชายคนนี้อย่างไรดี บางครั้ง เธอเกลียดที่เขาแกล้งให้เธออับอายอยู่เสมอ ทว่าเขากลับช่วยเธอจากความสิ้นหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า คราวนี้เขาถึงกับได้รับบาดเจ็บ เธอมั่นใจว่าถ้าวันนี้เขาไม่มา ตอนนี้เธอคงตายไปแล้ว “คุณผู้หญิง อย่าร้องไห้ไปเลย บาดแผลที่หลังของเขาไม่ลึกเท่าไรนัก” แพทย์บอกกับเธอ แคทเธอรีน “...” นี่เธอกำลังร้องไห้เหรอ