บทที่ 272

“ขอบคุณที่เข้าใจนะลูก” ใบหน้าของโจเอลฉายแววโล่งอกออกมา เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเมลานี่แสดงความไม่พอใจออกมา แคทเธอรีนคิดในใจว่ามันน่าตลก เธอคิดไม่ถึงว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้ใช้วิธีตีสองหน้าของรีเบคก้า ก็เอาเถอะ วิธีตีสองหน้าค่อนข้างใช้ได้ผลเลยทีเดียว “คุณพ่อคะ ถึงคุณพ่อจะพาหนูกลับบ้าน คุณพ่อก็ไม่สามารถเข้าข้างหนูและเอาแต่ชื่นชมหนูเพราะคุณพ่อรู้สึกสงสารหนูนะคะ นั่นจะทำให้เมลานี่ไม่พอใจและทำลายความเป็นพี่น้องของเรา รวมไปถึงความสงบสุขภายในครอบครัว ถึงแม้ว่าหนูจะตัดสินใจกลับบ้าน แต่หนูก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของคุณพ่อ” โจเอลรู้สึกซาบซึ้งใจมาก เมื่อเทียบกับเมลานี่ที่เขาเลี้ยงดูมา เธอเอาแต่อวดดีและเย่อหยิ่ง แคทเธอรีนกลับมีความเห็นอกเห็นใจเสียมากกว่า “มาเถอะ ให้พ่อพาลูกไปที่ห้องของลูกนะ ไม่ต้องเกรงใจที่จะบอกให้พ่อรู้ว่าลูกชอบมันหรือเปล่า” เมื่อมองคนทั้งสองเข้าไปในคฤหาสน์ เมลานี่ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา “คุณแม่ ผู้หญิงคนนี้มารยาเก่งจริง ๆ!” นิโคลาขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น เธอคิดว่าคงเป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับแคทเธอรีน เพราะเธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ยากไร้ ทว่า สิ่งที่คิดไม่เป็นไปดังที่คาดกา