บทที่ 338

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เฟรยาไปโรงพยาบาลกับแคทเธอรีนเพื่อตัดไหมออก เชสเตอร์ไปที่ลานจอดรถเพื่อพบกับทั้งสองคนเป็นการส่วนตัว นี่เป็นครั้งที่แคทเธอรีนได้พบเขา เธอบอกได้เลยว่าเพื่อนของฌอนดูเหมือนนายแบบทุกคน เชสเตอร์สวมเสื้อคลุมสีขาวกับแว่นตา รูปร่างของเขาสูงและดูอ่อนโยน ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอบอุ่นและดูไม่มีพิษมีภัย ริมฝีปากของเขาเผยยิ้มออกมาทำให้เขาดูสบาย ๆ และเข้าถึงง่าย ทว่าริมฝีปากบาง ๆ นั้นก็แสดงให้เห็นว่าเขาเองก็เป็นผู้ชายที่เย็นชาและไม่สนใจใครเหมือนกัน เฟรยาอ้าปากค้าง “วันนี้หมอดูเร้าใจแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ? เขาดูเหมือนนายแบบที่โพสต์ท่าอยู่หน้ากล้องถ่ายภาพยนตร์เลย” “คุณตลกดีนะครับ คุณลินช์” เชสเตอร์ยิ้มออกมา “ไปเถอะครับ ผมนัดหมอไว้ให้แล้ว และจะพาคุณไปที่นั่นเอง” “ขอโทษที่รบกวนนะคะ ฉันไปเองก็ได้ค่ะ” แคทเธอรีนรู้สึกเขินอาย อย่างไรก็ตาม เธอกำลังจะไปที่แผนกสูตินรีเวชเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้น เชสเตอร์ส่ายหน้าและยิ้มออกมา “แบบนั้นไม่ได้หรอกครับ ฌอนจะโทรมาบ่นผมเอาได้” แคทเธอรีนอดที่จะคิดถึงสายที่เธอได้รับเมื่อคืนไม่ได้ ฌอนจำได้จริง ๆ และโทรมาเตือนให้เธอมาตัดไหมเย็บแผลออก ตอนที่