บทที่ 340

“ดูเธอสิ เธอเคยกล้าหาญมาก แต่เธอถูกเขาข่มเหงจนกลายเป็นแค่หนูตัวเล็ก ๆ” เฟรยาโกรธจนหมดความอดทน “ฉันจะบอกความจริงคุณให้นะ ตอนที่ฉันขอให้คุณช่วยเธอเรื่องคดีความในตอนนั้น ทุกคำพูดที่ฉันพูดออกไปเป็นเรื่องโกหก เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฉันทำแบบนั้นลงไป เพราะฉันกลัวว่าเธอจะต้องติดคุก แล้วฉันจะไม่ได้พบเธออีก เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย” แคทเธอรีนนวดขมับของเธอทั้งมองดูสีหน้าของฌอนที่เข้มขึ้นราวกับสีหมึก เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา “ที่เฟรยาทำแบบนั้นเพราะเธอแค่อยากช่วยฉันค่ะ มันไม่เกี่ยวกับเธอเลยนะคะ อย่าทำร้ายเธอเลย” “...” ฌอนมองดูเธอทำราวกับเป็นแม่ไก่ที่ปกป้องลูกไก่ หัวใจของเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดและหดหู่ ตอนนี้เธอเห็นเขาเป็นซาตานอย่างนั้นเหรอ? “หลีกไป ผมหิว” “ห้ะ?” “คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ? ผมพูดว่าผมหิว” ฌอนจับมือเธอและนั่งลงบนม้านั่ง บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารรสเผ็ด ทั้งย่าง และผัด เขาทำหน้าไม่พอใจ “ทำไมไม่มีอาหารให้ผมเลย?” เธอรู้ว่าเขาทานอาหารรสจัดไม่ได้ แคทเธอรีนชะงักนิ่ง “ฉันคิดว่าคุณจะไม่ทานอาหารพวกนี้ค่ะ” “ก็ช่วยไม่ได้ คุณชอบอาหารแบบนี้ ผมทำได้แค่ทานกับคุณแค่นั้นเอง” ฌอนหยิบช้อนส้อมขึ้นมาและชำเ