บทที่ 350

“เลียมเป็นคนพาคุณมาที่นี่ แต่นี่คือวิธีที่เขาปกป้องคุณเหรอ?” ฌอนเยาะเย้ยด้วยความเย็นชา เมื่อเขาคิดว่าถ้าริมฝีปากของไอ้อ้วนนั่นแตะลงบนใบหน้าของเธอถ้าเขาเดินมาช้ากว่านี้แม้แต่ก้าวเดียว เขาก็โกรธมากจนอยากจะเป็นบ้า ขนตายาวของแคทเธอรีนสั่นระริก เมื่อเธอพูดขึ้นเบา ๆ “นี่เป็นงานเลี้ยงที่ตระกูลฮิลล์จัดขึ้น ดังนั้นผู้อำนวยการเออร์ไวน์คงจะไม่มาตามราวีฉันโดยไม่มีเหตุผล นอกซะจากมีคนสั่งให้เขาทำ” “เหรอ? ใครเป็นคนทำแบบนั้น?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้พูดสิ่งที่เขารู้อยู่แล้วออกไป แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของเธอ เธอไม่เชื่อว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เขาก็แค่ปิดหูปิดตาเพราะคนคนนั้นเป็นคู่หมั้นของเขา “ฉันไม่รู้...” หญิงสาวเบือนหน้าหนีในวินาทีต่อมา ฌอนจ้องเขม็งไปที่เธอชั่วครู่ เขาหัวเราะเยาะ แล้วดึงเธอให้ขึ้นไปข้างบน ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็นว่าเมื่อคนทั้งคู่หายไปไม่นาน ก็มีร่างสูงก้าวออกมาจากเงามืด หลังจากเขาไปในห้องแล้ว ฌอนกระแทกประตูปิดอย่างแรง เขาถอดสูทและเนคไทก่อนจะโยนลงบนพื้น “แคทเธอรีน โจนส์ ผมไม่ดีพอสำหรับคุณหรือไง? ทำไมคุณถึงยั่วโมโหผมไม่รู้จักจบจักสิ้น?” ฌอนย่างสามขุมเข้าไปหาเธอ คิ้วได้รูปของ