บทที่ 351

“ฉันได้ยินบริกรพูดว่าผู้อำนวยการเออร์ไวน์พาแคทเธอรีนมาที่นี่จริง ๆ ...” ก่อนที่เมลานี่จะทันได้พูดจบ เธอก็เห็นร่างสูงหล่อเหลาอยู่บนเตียง ดูเหมือนว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด และเธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะเสียสติไป “คุณชายฮิลล์คนโต ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” ดวงตาแดงก่ำของฌอนหันไปมองอย่างรวดเร็ว เขารีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างของแคทเธอรีนเอาไว้ แคทเธอรีนเองก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกัน เมื่อเธอเห็นผู้คนเข้ามาทางประตู เธอรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังจะใกล้ถึงจุดจบ มันจบสิ้นลงแล้ว คราวนี้เธอรู้สึกว่าเธอจบสิ้นแล้วจริง ๆ! หลังจากที่ใช้ชีวิตมากว่า 20 ปี ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เธอรู้สึกอับอายเท่าที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้เลย เลียม ท่านผู้หญิงฮิลล์ ลีอา โจเอล และนิโคลา ทุกคนต่างอยู่กันที่นี่ พวกเขามองดูทั้งสองคนอยู่บนเตียงด้วยความตกใจ เสื้อผ้าบนร่างกายท่อนบนของฌอนถูกถอดออกแล้ว ใบหน้าที่สวยหวานและอ่อนโยนของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความเสน่หา แม้แต่คนโง่ก็ยังเข้าใจสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังทำอยู่ คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกโกรธมากจนมือที่ถือไม้เท้าสั่นเทาไปหมด “แคทเธอรีน โจนส์ แกมันนังสารเลว!” เมลานี่เสียสติไปแล้ว และวิ่งไปทุบตีเธอเ