บทที่ 388

“ก็ได้ ผมจะบอกคุณตรง ๆ” ฌอนจับมือเธอแล้ววางไว้ใต้คางของเขา “ทุกครั้งที่ผมติดต่อกับเมลานี่ ยูล มันเป็นเพราะเธอดูเหมือนคุณเล็กน้อย ผมยอมรับว่าผมไม่เคยลืมคุณเลยสักครั้ง ตั้งแต่ผมกลับมาจากเมลเบิร์น” ‘ผมไม่เคยลืมคุณ...’ มันเป็นเพียงแค่คำห้าคำ แต่ทันใดนั้นแคทเธอรีนก็รู้สึกว่ามันเป็นประโยคเดียวที่เขาพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติและซาบซึ้งตั้งแต่ที่เธอมาแคนเบอร์รา หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ตอนที่เธอพบเมลานี่ครั้งแรก เธอก็รู้สึกเช่นกันว่าเมลานี่กับเธอดูคล้ายกันเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นเหตุผลที่เขาเข้าหาเมลานี่ ในที่สุดแล้ว เขาดูเด็ดขาดมากเมื่อเขาออกจากเมลเบิร์น ความไม่ไว้ใจของเขายังคงทำร้ายเธออยู่ลึก ๆ “ตอนแรก ผมคิดว่าคุณไม่เคยรักผม และเข้าหาผมเพียงเพื่อหลอกผมเท่านั้น ผมจึงจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ดูคล้ายกับคุณ และลืมมันไปให้หมด แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นน้องสาวต่างแม่ของคุณ” ดวงตาของฌอนดูซับซ้อน “ตั้งแต่ผมพบคุณที่บ้านยูล ผมก็ไม่มีความคิดที่จะอยากอยู่กับเมลานี่อีกต่อไป” “แต่คุณไปส่งเธอที่บ้านยูลเสมอ อีกอย่าง ลืมไปแล้วเหรอคะ ว่าคุณโกรธมากแค่ไหนตอนที่ปกป้องเธอในงานเลี้ยงวันเกิดค