บทที่ 431

ฌอนมุ่งไปที่ห้องครัวเพื่อเอาข้าว แคทเธอรีนกระซิบกับป้าจัสมินด้วยรอยยิ้ม “ฉันรู้เงื่อนไขของเขา แต่ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่ปฏิบัติกับเขาเหมือนคนปกติในชีวิตประจำวันของพวกเรา ยิ่งเราระมัดระวังมากเท่าไร เขาก็จะยิ่งอ่อนไหวและกังวลมากขึ้นเท่านั้นนะคะ” ในที่สุดป้าจัสมินก็เข้าใจ “คุณยอดเยี่ยมมากคุณผู้หญิง แต่ถึงอย่างไร คุณชายฮิลล์คนโตยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ คุณต้องทำให้เขาทานภายหลังด้วยนะคะ” ในนาน ฌอนหยิบข้าวหนึ่งชาม “ทำไมคุณไม่ทานล่ะคะ?” “ผมทานไปนิดหน่อยแล้ว ผมไม่หิว” ฌอนวางชามข้าวไว้ข้างหน้าเธอ “คุณโกหก ป้าจัสมินบอกฉันแล้วว่าท้องของคุณไม่ดี ดังนั้นคุณจำเป็นต้องทานอะไรสักอย่างนะคะ” แคทเธอรีนบังคับให้เขานั่งลง “คุณต้องทานอะไรบ้าง” “ผมรู้สึกไม่อยากกิน...” “ให้ฉันป้อนนะ” แคทเธอรีนหยิบกุ้งแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา “...” เวรละ เขาเคยรู้สึกว่ารสชาติของกุ้งนั้นแย่มาก แต่ทำไมจู่ ๆ อันนี้ถึงรสชาติดีแบบนี้ล่ะ? “ป้อนกุ้งให้ผมอีกตัว” เขาสั่งเธอต่อหลังจากกลืนมันลงไป “ลองทานเอง” แคทเธอรีนวางส้อมในมือของเขา “ไม่ ผมไม่มีความรู้สึกอยากกินมันเลย” ฌอนมองออกไปด้วยสีหน้าเรียบตึง แคทเธอรีนทำอะไรไม่ถูก ได้