บทที่ 689

“แบบนั้นจะไม่เป็นการพูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ?” “คุณไม่เข้าใจดนตรี ยิ่งคุณฟัง แคทเธอรีนจะบรรเลงเพลงที่ไพเราะได้มากขึ้นเรื่อย ๆ แถมน้ำเสียงของเธอยังดีมากด้วย ทักษะการเล่นเปียโนของเธอนั้นสูงกว่าเกรด 10 และยังเทียบเท่าได้กับนักเปียโนมืออาชีพด้วยซ้ำ ซินดี้ไม่มีตรงไหนเลยที่อยู่ใกล้ระดับนั้น” “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าซินดี้จะเป็นคนแบบนี้” “เป็นเรื่องปกติ คนมากมายในวงการเพลงหลงลืมความเป็นเพื่อนเมื่อมีชื่อเสียงโด่งดัง เมื่อหลายปีก่อน ผมได้ยินมาว่าแคทเธอรีนเป็นแค่คนที่ไม่มีใครรู้จักในออสเตรเลีย อีกทั้งตระกูลยูลก็ไม่ได้ยอมรับเธอ” “ไม่แปลกใจเลย” “...” สายตาของผู้คนที่จับจ้องไปทางซินดี้เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามมากขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าของซินดี้ซีดเผือด เธอซึ่งเป็นคนกลางของเรื่องทั้งหมด นับตั้งแต่เธอคบหากับเชสเตอร์มา ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเหยียดหยามเธอเลย เธอเดินไปหาเชสเตอร์ ราวกับว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ “เชสเตอร์ ฉัน...” “เพลงพวกนั้นแคทเธอรีนเป็นคนแต่งขึ้นจริง ๆ เหรอ?” เชสเตอร์จ้องมองเธอด้วยแววตาที่เฉียบคม ราวกับว่าเขาอยากจะเห็นเธออย่างทะลุปรุโปร่ง “เธอพูดความจริงมาเลยดีกว่า ถ้าแคทเธอรีนมีเนื้อเ