บทที่ 739

ฌอนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี เอาล่ะ ถึงเขาจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่เขาก็ยังไม่เคยลิ้มลองอาหารรสชาติเหมือนที่แม่ทำของแคทเธอรีน บางทีฝีมือการทำอาหารของแคทเธอรีนคงรสชาติคล้ายกับที่แม่ของซูซี่ทำมาก “ก็เป็นเรื่องปกติที่เด็ก ๆ จะหิวเวลานี้ ฉันจะทำ… ซูเฟล่ให้หนู” แคทเธอรีนลูบศีรษะของซูซี่แล้วหันกลับไปที่ห้องครัว ซูซี่รีบเดินตามเธอไปทันทีราวกับลูกแมวน้อยที่หิวโหย ฌอนไม่เคยทานซูเฟล่มาก่อน ทว่าเขาเคยได้ยินซาร่าพูดว่าเป็นขนม “ให้เด็กทานขนมตอนกลางคืนมันไม่ดีนะ” ฌอนต่อว่าเธอทั้งใบหน้าบึ้งตึง เขายังไม่ลืมที่เธอต่อว่าเขาเรื่องให้ซูซี่เล่นโทรศัพท์มือถือก่อนหน้านี้ อีกทั้งเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย แคทเธอรีนไม่สนใจเขาพลางหยิบไข่ออกมาจากตู้เย็น จากนั้นเธอจึงแยกไข่แดงออกจากไข่ขาว ไข่แดงสีสดใสทำให้นิ้วของเธอดูเรียวขึ้น อีกทั้งข้อมือขาวสะอาดของเธอทำให้เขาอยากจะจับเอาไว้ ฌอนมัวแต่ครุ่นคิดอยู่สักพักจนกระทั่งซูซี่ตอบเขาขึ้นมา “ซูเฟล่ที่คุณน้าเคธี่ทำไม่ได้หวานขนาดนั้นค่ะ” “ซูซี่ ดูเหมือนว่าหนูจะรู้ไปซะทุกอย่างเลยนะ เหมือนกับหนูรู้จักคุณน้าเคธี่ดีอย่างนั้นแหละ” ฌอนรู้สึกสงสัย แคทเธอรีนตอบโดยไม่เงยหน้า “เ