บทที่ 741

แคทเธอรีนขมวดคิ้ว “เมื่อกี้นี้ฌอนเข้ามาเหรอคะ?” “ใช่ค่ะ คุณพ่อนิสัยไม่ดีบอกว่าเขาหนาว หนูก็เลยเปิดประตูให้เขาเข้ามาเอาผ้าห่ม” ซูซี่พูดอย่างงัวเงีย “...” แคทเธอรีนมองดูระยะทางความห่างจากประตูมาถึงเก้าอี้นั่งเล่น มันเพียงพอที่ฌอนจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ แล้วก่อนหน้านี้ประตูห้องน้ำก็ถูกแง้มเปิดเอาไว้ เมื่อจินตนาการถึงภาพนั้น เธอก็อยากจะฆ่าตัวตายหนีจากความอับอายและความโกรธทันที เธอดึงหูซูซี่และดุลูกสาว “ในเมื่อลูกเรียกเขาว่าคุณพ่อนิสัยไม่ดี ทำไมลูกถึงเป็นห่วงเขา? ถ้าเขาหนาว ก็ปล่อยให้เขาหนาวไปสิ ลูกให้เขาเข้ามาทำไม? ลูกไม่รู้เหรอคะว่าแม่อาบน้ำอยู่?” “ทำไมเหรอคะ?” ซูซี่กะพริบตาด้วยความสับสน แคทเธอรีนอธิบายด้วยความโมโห “แม่สอนหนูว่าอย่าให้คนแปลกหน้าเห็นร่างกายของหนู นั่นเป็นเหตุผลเดียวกับกันการที่ว่าทำไมฌอนถึงเห็นแม่อาบน้ำไม่ได้ ลูกเข้าใจไหม?” “อ๋อ ถ้าอย่างนั้นก่อนหน้านี้คุณพ่อนิสัยไม่ดีก็เห็นร่างกายของคุณแม่น่ะสิ ใช่ไหมคะ?” ซูซี่พูดขึ้นด้วยความเข้าใจเพียงครึ่ง ๆ กลาง ๆ เท่านั้น “...” แคทเธอรีนหน้าแดงทั้งใบหน้า “คุณแม่ขา คุณแม่หน้าแดงแจ๋เลยค่ะ” ซูซี่พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง