บทที่ 891

“แน่นอน หนูทําได้ค่ะ” ซูซี่เท้ามือบนเอวเล็ก ๆ ของเธอ “ในคฤหาสน์ใหญ่หลังนี้ ลุง ย่าทวด ปู่ทวด คุณยาย และคุณปู่ ทุกคนล้วนก็ชอบหนูอย่างแท้จริง แต่ว่าคุณปู่ คุณย่า และย่าทวด ปู่ทวด และบรรดาลุง ๆ ป้า ๆจากฝั่งพ่อของหนูไม่ชอบหนูค่ะ” ฌอนสะดุ้งและนิ่งไปพักใหญ่กว่าจะพูดว่า “หนูหมายถึงคุณปู่และบรรดาปู่ย่าตายาย ป้า ๆ และลุง ๆ จากครอบครัวแคมโปสไม่ชอบหนูเหรอ?” “ใช่ค่ะ ตอนที่พ่อพาหนูไปหาครอบครัวแคมโปส พวกเขาทั้งหมดไม่สนใจหนู มีพี่ใหญ่คนถึงกับรังแกหนูด้วยล่ะค่ะทั้งที่เห็นได้ชัดว่าเขาทําผิดแต่คุณปู่ก็ยังบอกให้หนูขอโทษเขา” ซูซี่ก้มหน้าลงและกําหมัดเล็ก ๆ ของเธอแน่น “หนูโตมากับแม่ตั้งแต่หนูยังตัวเล็ก ๆ ดังนั้นหนูจึงอ่านสีหน้าท่าทางของผู้คนได้ดีมากค่ะ” หัวใจของฌอนบีบรัดด้วยความเจ็บปวดแต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าทําไม “อย่าไปครอบครัวแคมโปสอีกนะ ถ้าหนูเบื่อ ๆ ก็มาหาลุง” “ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูไม่ชอบป้าซาร่าและหนูรู้ว่าเธอก็ไม่ชอบหนูเหมือนกัน” ซูซี่ส่ายหัวอย่างเด็ดขาดและโบกมือ "บ๊ายบายค่ะลุง" จากนั้นเธอก็วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ฌอนมองตามหลังเธออยู่นาน แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแผนกบุคลากร “ให้เลียมดํารงตําแหน่งผู