บทที่ 903

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณควรลืมคุณโจนส์แล้วก็แยกย้ายไปตามทางของคุณ” เฮดลีย์แอบถอนหายใจ เขาได้เตือนคุณชายใหญ่ฮิลล์แล้วในคืนนั้น แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ฟัง คุณชายใหญ่ฮิลล์เชื่อซาร่ามากเกินไป ตอนนี้เขาได้แต่เศร้าเสียใจ แต่ไม่มียารักษาความเสียใจอยู่ในโลก "ลืมเธอไปงั้นเหรอ?" ฌอนเงยหน้าขึ้นทันทีและลุกขึ้นไปคว้าคอเสื้อของเฮดลีย์ เขาดูเหมือนสิงโตที่จวนเจียนจะล้มลง “ฉันจะทำเป็นลืมเธอได้ยังไงกันล่ะ?!” “ตอนที่คุณช่วยคุณนีสันเรื่องการฟ้องคดีความของเธอ คุณไม่ได้หยุดคิดถึงอนาคตที่มีร่วมกันกับคุณโจนส์ไปแล้วหรอกเหรอครับ? ในกรณีนี้ คุณควรได้เตรียมใจไว้ตั้งนานแล้ว” เฮดลีย์เตือนเขา ฌอนตัวแข็ง คำพูดของเฮดลีย์เหมือนตบหน้าเขาอย่างแรง ก็ใช่ เขาเคยตัดสินใจว่าจะไม่รักแคทเธอรีนอีกต่อไปแล้ว ทําไมเขาถึงไม่ปล่อยเธอไปตอนนี้เลยล่ะ? ทําไมเขารู้สึกเหมือนมีมดหลายพันตัวกําลังกัดกร่อนหัวใจของเขา? เฮดลีย์กล่าวต่อไป “คุณรู้สึกเสียใจกับคุณโจนส์ไหม? แต่สําหรับเธอ คําขอโทษที่ดีที่สุดคือการหยุดรบกวนเธอ เธอพูดถูกที่ว่าถ้าเธอไม่มาอยู่ใกล้คุณ บางทีเธออาจจะไม่โดนทำร้ายให้เจ็บปวดมากนัก” “เฮดลีย์...” ฌอนจ้องเขา เขาไม่เคยคิดว่าเฮดลี