บทที่ 342

มาเดลีนยิ้มหวานตอบกลับในทันทีที่เห็นเมเรดิธยิ้มให้เธออย่างมีชัย “คุณครอว์ฟอร์ด เธอกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? เจเรมี่มาที่นี่ก็เพราะฉัน” ??? สีหน้าของเมเรดิธเย็นลงและมีเครื่องหมายคำถามมากมายอยู่เหนือหัวของเธอ แต่ทว่า ในขณะที่ เธอเห็นวีล่ายื่นมือออกไปทางเจเรมี่พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของวีล่า ชายที่เธอรักเดินไปหาวีล่าขณะที่เขาจับมือเธอ “เจเรมี่?” เมเรดิธแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ราวกับก้อนหินขนาดใหญ่ทับอยู่บนหน้าอกจนทำให้เธอหายใจไม่ออกในตอนนี้ มาเดลีนยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะยื่นมือไปจัดระเบียบเสื้อของเจเรมี่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย “เจเรมี่ วันนี้คุณดูมีเสน่ห์มากที่สุด ไม่น่าแปลกใจที่คุณครอว์ฟอร์ดเต็มใจที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของคุณแม้ว่าเธอจะกลายเป็นภรรยาน้อยก็ตาม” “แก! วีล่า ควินน์ แกว่าไงนะ?” ตัวละครที่เธอกำลังสวมบทบาทถูกฉีกกระชากออก “แกเป็นคนที่ล่อลวงคู่หมั้นของฉัน แกมันเป็นคนเลว!” เธอยกมือขึ้นตบมาเดลีนด้วยความโกรธที่มี มาเดลีนแกล้งทำเป็นกลัวและยืนหลบที่ข้าง ๆ เจเรมี่ การแสดงออกที่หวาดกลัวของเธอทำให้เจเรมี่เริ่มไม่สบอารมณ์และต้องการที่จะปกป้องเธอ เขาคว้าข้อมือของเมเรดิธได้ทัน