บทที่ 348

สายตาของเขาจ้องตาที่สวยงามที่ดูมีชีวิตชีวาตรงหน้า ความคิดของเจเรมี่เริ่มหลงทาง เขาไม่ต้องการที่จะพูดว่า ‘ผมยอมรับ’ อยู่แล้ว แต่เมื่อบาทหลวงถามเขาแบบนั้น ทำให้เขานึกถึงวันที่เขาได้แต่งงานกับมาเดลีน นั่นคือเหตุผลเดียวที่ทำให้เขายิ้มออกมาและสายตาของเขาดูอ่อนโยนลงในขณะนั้น เมื่อมาเดลีนเห็นเจเรมี่กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เธอจึงเรียกเขา “เจเรมี่ คุณกำลังคิดอะไรอยู่?” หลังจากคำถามนั้นถามออกมา โทรศัพท์ของเจเรมี่ได้ดังขึ้น “ผมต้องจัดการบางอย่าง แล้วผมจะรีบกลับมาหาโดยเร็ว” เจเรมี่พูดหลังจากดูหมายเลขผู้โทรเข้ามา “ไปเถอะค่ะ” เจเรมี่พยักหน้า และในขณะที่เขากำลังจะปิดประตูเดินออกไปนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่กำลังเอนตัวลงบนเตียงอยู่นั้น แววตาสุดท้ายของเขาเหล่านั้นชวนให้คิด มาเดลีนขยับลุกออกจากเตียงเมื่อเธอได้ยินเสียงรถขับออกไป เธอไม่คิดว่าเจเรมี่จะพาเธอกลับมาที่บ้านของเขา แต่ทว่า ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เธอคาด เจเรมี่ละทิ้งเมเรดิธและพาเธอออกมาด้วยความกังวลอย่างมาก นี่มันดีกว่าที่เธอคาดไว้มาก มาเดลีนในตอนนี้ยิ้มกว้างขึ้น เมเรดิธจะต้องหน้าซีดในทันที ใบหน้าของเธอต้องบูดเบี้ยวในรูปแบบที่น่