บทที่ 761

เหมือนมีอะไรมาจุกแน่นอยู่ที่คอของเมเดลีน ขณะที่เธอจ้องไปที่ร่างผอมเพรียวและละเอียดอ่อนนั่น “เจเรมี่?” เมเดลีนจ้องไปที่คนคนนั้นด้วยความตกใจ ความรู้สึกหนักอึ้งในอกของเธอสลายไป มีความประหลาดใจปรากฏอยู่ในดวงตาของเจเรมี่เช่นกันเมื่อเขามองมาที่เธอ “คุณไม่เป็นไรจริง ๆ สินะ เจเรมี่!” เมเดลีนวิ่งเข้าหาเขา พลางมือของเธอเอื้อมไปจับเขาก่อนที่เธอจะรู้ตัว เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของเขา เมเดลีนก็ผ่อนคลายลง ในขณะนั้นเมเดลีนรู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่เจเรมี่ยังมีชีวิตอยู่ เจเรมี่จ้องมาที่เมเดลีนซึ่งกำมือของเขาไว้แน่นอย่างตื่นเต้น เธอดูสวยงามขณะยิ้มทั้งที่มีน้ำตาคลอเบ้า “คุณดูคล้ายกับคนที่ผมชอบมากเลยครับ” เขาพูด โทนเสียงของเขาก็มีเสน่ห์และเย้ายวนเหมือนที่เธอจำได้ เมเดลีนคิดว่าเจเรมี่กำลังเล่นตลกกับเธอเมื่อเขาค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองออกจากมือของเธอ เขาถามอย่างแผ่วเบา “คุณรู้จักผมเหรอ?” “...” เมเดลีนสับสนกับคำถามของเจเรมี่ เขาเจตนาทำแบบนี้เหรอ? แต่ว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะทำเรื่องตลกแบบนั้น “คุณกำลังพูดอะไรเจเรมี่? คุณไม่รู้จักฉันเหรอ ลินนี่ไง” “ลินนี่?” เจเรมี่พูดซ้ำตามที่เธอพูดในขณะที