บทที่ 762

เฟลิซิตี้ไม่มีเวลาตอบกลับ เมื่อเสียงที่น่าดึงดูดของเจเรมี่ได้เล็ดลอดออกมาจากข้างใน “ใครเหรอ?” สีหน้าของเฟลิซิตี้เปลี่ยนเป็นเหนื่อยหน่ายและหงุดหงิดทันที “ทำไมเธอถึงมาที่นี่อีก คุณมอนต์โกเมอรี? ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว ว่าฉันเป็นคนที่เจเรมี่รัก เป็นเพราะเราดูคล้ายกัน มันเลยทำให้เจเรมี่ชอบเธอแทนที่จะเป็นฉัน ตอนนี้เจเรมี่กับฉันกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว เพราะอย่างนั้นได้โปรดหยุดรบกวนเราได้ไหม?” ณ จุดนั้นเมเดลีนมั่นใจว่าเฟลิซิตี้กำลังแสดงอยู่ เธอต้องการฉีกหน้ากากของผู้หญิงคนนั้นออก แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เหลือบไปเห็นเจเรมี่ เจเรมี่จ้องมาที่เมเดลีนอย่างสงบด้วยดวงตาดอกท้อที่ล้ำลึกและกำลังคิดวิเคราะห์ของเขา ก่อนจะละสายตาไปมองเฟลิซิตี้ขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “เก็บของของคุณเร็วเข้า อีกสามชั่วโมงจะถึงเวลาของเที่ยวบินกลับไปเกลนเดลของเราแล้ว” "ได้ค่ะ" เฟลิซิตี้พยักหน้า รอยยิ้มยั่วยวนใจของเธอชัดขึ้นไปอีก เมเดลีนแทบไม่เชื่อสายตาของเธอขณะมองดูเจเรมี่ที่ดูไม่สนใจเธอเลย ทั้งเขายังปิดประตูใส่ใบหน้าที่ประหลาดใจของเธอโดยไม่ได้เธอมองด้วยซ้ำ เขาไม่เพียงแต่จำเธอไม่ได้เท่านั้น แต่เขายังเย็นชาและด