บทที่ 787

เมเดลีนไม่ได้ขัดขืนอีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดว่านี่อาจจะเป็นความสนุกและความสุขที่เธอสามารถมอบให้เจเรมี่ได้ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน เธอก็ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นเพื่อกอดเขาแน่นและเริ่มจูบปากของเขา… วันต่อมา เมเดลีนตื่นขึ้นจากความฝันที่ยาวนานและลึกซึ้ง เจเรมี่ไม่อยู่ที่เตียงและความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่ของเขาก็จางหายไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นกลิ่นของเขาก็ยังคงคลุ้งอยู่ในจมูกของเธอ เธอยื่นมืออกไปลูบหมอนที่เขานอนอย่างอ่อนโยน ‘เจเรมี่ ฉันเชื่อว่าถ้าคุณเป็นฉัน คุณคงจะตัดสินใจแบบเดียวกัน” ‘ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยและสุขภาพของลูก ๆ ของเรา’ หลังจากที่เมเดลีนทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเห็นคาเลนกำลังเดินเขามาหาเธอทันทีที่เธอออกจากห้อง คาเลนบ่นพึมพำอย่างโกรธเคืองทันทีที่เธอเห็นเมเดลีน “เจเรมี่ตื่นตั้งแต่สามชั่วโมงก่อนและทำอาหารเช้าให้กับแจ็ค เขาทำแม้กระทั่งส่งลูกไปโรงเรียนอนุบาลหลังจากที่กินเสร็จและต้องไปทำงานแล้วตอนนี้ เธอในฐานะภรรยายังหลับสบายได้ยังไงกัน?” เมเดลีนจัดเสื้อโค้ทของเธออย่างเอื่อยเฉื่อย “ลูกชายเป็นของฉันคนเดียวเหรอคะ? มีกฎหมายข้อไหนที่กำหนดให้ภรรยาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาห