บทที่ 463

เจย์เปิดปากพูดอย่างสบาย ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย “ในวันที่ภรรยาของผมประสบอุบัติเหตุ ครอบครัวของคุณสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ คุณบอกผมว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ผมมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิดของคุณโดยเจตนาที่จะทำร้ายผู้อื่นเสียมากกว่า “เจมส์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาของผม ผมอยากให้คุณและครอบครัวของคุณถูกฝังพร้อมกับเธอ” เจมส์กลืนน้ำลาย ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง มันทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บ เขาคิดว่าการมองการณ์ไกลของเจย์นั้นเฉียบแหลมและแม่นยำมาตลอดชีวิต ทว่าสำหรับการดูแลเอาใจใส่โรส เขาได้ละเลยมันไปจริง ๆ เจย์ไม่เคยสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหน แล้วทำไมเขาต้องรัก โรส ลอยล์อย่างคลั่งไคล้ ซึ่งเธอไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย? “เกรย์สัน ช่วยเชิญแขกออกไปด้วย” เจย์พูดอย่างเฉยเมย “ครับ ท่านอาเรส!” เกรย์สันได้ตอบกลับ เจย์มองเจมส์อย่างดูถูก “ในอนาคต ถ้าคนนี้กลับมาหาฉันอีก ก็แค่ทุบตีและไล่เขาออกไปได้เลย” เจมส์พลันหน้าซีด... “เจย์ นายเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ?” เกรย์สันจ้องไปที่บอร์ดี้การ์ดให้สายตาเตือน “พวกนายยังรออะไรอยู่อีก? ไล่เขาออกไปซะ” บอร์ดี้การ์ดเดินมาข้างหน้าและลากเ