บทที่ 916

สุภาพบุรุษที่ครั้งหนึ่งเคยสูงส่งและสง่างาม ในตอนนี้ดูทรุดโทรมมากขณะที่หนวดของเขาไม่ถูกโกนด้วยซ้ำ มีเพียงความรู้สึกกล้าหาญเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ระหว่างคิ้วและประดับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เขาเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ และเห็นห้องโถงไว้ทุกข์ที่ถูกจัดโดยตระกูลวิทแมนเพื่อเจเรมี่ เขาค่อย ๆ ยิ้มกว้าง “เจเรมี่ ดูเหมือนว่าในที่สุดแกก็ไม่สามารถหนีโชคชะตาที่จะลงนรกได้สินะ” “เฟลิเป้! แกกับยัยผู้หญิงคนนี้ร่วมมือกันฆ่าลูกชายของฉันใช่ไหม?!” คาเลนโทษเมเดลีนโดยไม่แยกแยะระหว่างถูกและผิด เฟลิเป้เย้ยหยันอย่างเฉยเมยและเดินเข้าไป เมเดลีนหยุดเขา สายตาของเธอดูเฉียบคม “เฟลิเป้ นายฆ่าเคธี่ นายฆ่าผู้หญิงที่ห่วงใยและจริงใจต่อนายมามากกว่าสิบปี คนที่ควรจะลงนรกจริง ๆ ก็คือนาย!” เฟลิเป้มองเมเดลีนและยอมรับมันด้วยรอยยิ้ม “เธอพูดถูก ฉันฆ่าเคธี่ ฉันคือคนที่ออกคำสั่งให้ใครบางคนยิงปืนใส่ผู้หญิงที่รักฉันที่สุดและฆ่าเธอ” เมื่อรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริง เมเดลีนที่เศร้ามากอยู่แล้ว ในขณะนี้ก็รู้สึกสูญสลายกับเคธี่ “เฟลิเป้ นายไม่สนเรื่องชั่ว ๆ ที่นายทำกับเคธี่แบบนี้เลยใช่ไหม? นายไม่รู้สึกผิดเลยจริง ๆ เลยงั้นเหรอ?” “รู้สึกผิดง