บทที่ 917

นายท่านอาวุโสวิทแมนสั่งเฟลิเป้ให้หยุดอย่างฉะฉาน เขามองเมเดลีนด้วยความโล่งใจและดึงเธอไปข้างหลังเขา “ปู่คะ ไม่นะ” “ไม่ต้องห่วง” นายท่านอาวุโสวิทแมนปลอบเมเดลีน แต่เขากลับมองชายที่ตาบอดด้วยความเคียดแค้นไปแล้วอย่างเฉยเมย “ตอนนี้ ในเมื่อทุกอย่างมาถึงจุดนี้แล้ว ดูเหมือนว่าฉันต้องบอกว่าจริงเรื่องเมื่อก่อนกับแก ไม่อย่างนั้น แกก็คงมีแต่จะถลำลึกลงไปในความเคียดแค้นเรื่อย ๆ เท่านั้น” เมื่อได้ยินคำพูดของเขา นิ้วของเฟลิเป้ที่อยู่บนไกปืนก็ผ่อนลงเล็กน้อย ‘ความจริงเมื่อก่อนงั้นเหรอ?’ เมเดลีนประหลาดใจ ‘มีความจริงอื่นเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์ในตอนนั้นจริง ๆ เหรอ? มันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดางั้นเหรอ?’ คาเลนก็ตกใจมากด้วยเช่นกัน “ความจริงงั้นเหรอ? ใช่นายท่านอาวุโสวิทแมนจริง ๆ เหรอที่...” “เลิกพล่ามไร้สาระได้แล้ว!” วินส์ตันแทรกคาลนอย่างรวดเร็วขณะที่เธอกำลังพูดและมองไปที่นายท่านอาวุโสวิทแมนอย่างสงสัยด้วยเช่นกัน “แกกำลังพูดถึงความจริงอะไร? อย่าหาข้ออ้างที่จะโกหกฉันดีกว่า” แม้ว่าเฟลิเป้กระตือรือร้นอยากที่จะรู้เรื่องนั้น แต่เขาก็ยังมีความสงสัย นายท่านอาวุโสวิทแมนสบสายตาที่สงสัยของเฟลิเป้อย่างสงบ จากน