บทที่ 1014

“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมพาคุณมาถึงนี่ ถ้าหมอซูบอกว่ามันรักษาได้ มันก็ต้องรักษาได้จริง ๆ” กู้ ลี่พูดพลางขับรถไปด้วย ก่อนเอ่ยถามอย่างสบาย ๆ “มือของคุณบาดเจ็บตั้งแต่เมื่อไหร่?” “เกือบสี่ปีได้แล้วค่ะ” หลิง อี้หรานตอบ ‘เกือบ 4 ปี…คงเป็นช่วงที่เธอติดอยู่ที่นั่นสินะ’ กู้ ลี่เฉินนึก ก่อนถามต่อ “คุณบาดเจ็บตั้งแต่ตอนเป็นนักโทษเหรอ?” หลิง อี้หรานนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบอะไร แต่สีหน้าของเธอตอบคำถามเขาทุกอย่างแล้ว “ใครเหรอ? คนที่ทำแบบนี้กับคุณ?” น้ำเสียงของลี่เฉินเจือความโกรธ ‘ใครหน้าไหนมันทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้กับเธอ?’ เขารู้ว่าเธอเคยมีสถานะเป็นผู้ต้องขังมาก่อน แต่ลี่เฉินไม่คิดเลยว่าอี้หรานต้องเจอกับอะไรบ้าง เพิ่งได้รับรู้ตอนนี้เองว่าเธอคงทรมานมาก อี้หรานเอ่ยขึ้นเสียงเบา “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ” “ใครทำ?” ลี่เฉินถามย้ำ “ฉันบอกคุณไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา? ฉันจะทำให้คนพวกนั้นทรมานได้ด้วยเหรอ?” “ทำไมจะไม่ได้?” ดวงตาของลี่เฉินฉายแววดุร้าย เขาจะทำให้ทุกคนที่เคยทำร้ายอี้หรานได้ประสบชะตากรรมแบบเดียวกัน หลิง อี้หรานมองกู้ ลี่เฉินด้วยความทึ่ง รถหยุดลงตามสัญญาณไฟจราจร ลี่เฉินหันมามองคนข้างกายด้วยสายตาจริงจัง