บทที่ 1024

“ไปด้วยกันเถอะพี่โจว ทิ้งร้านไว้นี่แหละ!” อี้หรานพูดพร้อมคว้าแขนอีกฝ่าย อีกมือหนึ่งก็รีบกดหมายเลข 110 ในโทรศัพท์ ชิน เหลียนอีคว้าเก้าอี้ขึ้นมาแล้วโยนกลับไปทางฝั่งพวกผู้ชาย จากนั้นค่อยหันมากล่าวกับเชียนหยุน “ไปด้วยกันเถอะ พวกนั้นมันตั้งใจมาหาเรื่อง! ฉันจะบอกให้ไป๋ ทิงซินมาสั่งสอนมันทีหลัง!” โชคร้ายที่ไป๋ ทิงซินไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เหลียนอีจึงได้แต่หาวิธีป้องกันตัวไปก่อน “สวัสดีค่ะ ตำรวจหรือเปล่าคะ? ฉันถูกก่อกวนค่ะ พวกนั้นจะทำร้ายฉันกับเพื่อน…” ทันทีที่โทรติด อี้หรานก็กรอกเสียงลงไปทันที “แม่งเอ๊ย นังบ้านั่นมันแจ้งตำรวจ! ไปเอาโทรศัพท์มันมา!” หนึ่งในนั้นสั่งก่อนจะพุ่งมาทางอี้หราน แต่เสียงท่อที่ถูกฟาดลงบนผิวเนื้อกลับดังขึ้นมา พอดีกับที่อี้หรานกำลังจะแจ้งที่อยู่ให้ตำรวจ ชายคนหนึ่งปรากฏกาย พร้อมทั้งใช้ท่อในมือฟาดนักเลงที่กำลังพุ่งมาทางอี้หราน พวกนักเลงที่เหลืออีกสองคนพยายามเข้ามาช่วยเพื่อน แต่มีผู้ชายอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วมาขวางไว้ จากนั้นก็กลายเป็นภาพสองรุมสาม ผู้ชายสองคนที่เพิ่งเข้ามาร่วมวงจัดการโจรหัวหมอทั้งสามจนลงไปร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น “ฉันว่า… ไม่ต้องหนีแล้วล่ะ!” ชิน เหลียนอ