บทที่ 1196

น้ำตายังคงไหลลงมาจากดวงตาของหวาลี่ฟางขณะที่เธอพูด เธอไม่ได้บีบน้ำตาไปเสียหมด อย่างไรเสียเธอก็กลัวจริง ๆ ถ้ากู้ลี่เฉินเชื่อคำพูดของหลิงอี้หราน เธอก็จบเห่เลยน่ะสิ โชคดีที่กู้ลี่เฉินไม่ได้เชื่อหลิงอี้หรานเลย หลิงอี้หรานมองหน้ากู้ลี่เฉินอยู่ตลอดเวลา “ในสายตาของคุณ ฉันดูเป็นคนที่จะโกหกและเสแสร้งว่าเป็นคนที่ช่วยชีวิตใครเหรอคะ?” น้ำเสียงของเธอลดความขุ่นเคืองลงกว่าก่อนหน้านี้ ราวกับว่าเธอกำลังถามคำถามจริงจัง แต่ก็เป็นคำถามง่าย ๆ และจู่ ๆ หัวใจของเขาก็เต้นแรงอย่างเริ่มตื่นตระหนก นี่เขาตื่นตระหนกกับอะไร? ราวกับว่าช่องว่างระหว่างเขาและเธอที่เขาพยายามดึงให้มันแคบลงกลับดูเหมือนยิ่งกว้างขึ้น กว้างขึ้นไปมาก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกวอซิ่นหลี่ ผู้ชายที่เขาไม่เคยสนใจเลย ในความรู้สึกของเขา ผู้ชายคนนั้นก็แค่คนหน้าตาทั่วไปและเป็นคนธรรมดา! “กวอซิ่นหลี่สำคัญกับคุณจริง ๆ เหรอ?” เขาถามโดยไม่ตอบ “ฉันไม่อยากให้เขาถูกใส่ร้ายอย่างไม่มีเหตุผล” หลิงอี้หรานกล่าว “ถ้ามันไม่มีเหตุผลเราก็จะได้รู้กันศาลนั่นแหละ ในเมื่อคุณคิดว่าเขาถูกใส่ร้าย ทำไมไม่รอฟังล่ะว่า ผู้พิพากษาท่านจะว่ายังไง?” กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา “ง