บทที่ 1220

แสงอ่อน ๆ ตกกระทบบนตัวเขาทำให้ใบหน้าของเขาดูเย็นชาน้อยลงและอ่อนโยนมากขึ้น ‘อ่อนโยน...’ เธอรู้สึกถึงความขมขื่นในหัวใจ ‘เขาจะยังอ่อนโยนกับฉันเหรอ? เขาเลือกแต่งงานกับฉันก็เพื่อลูกเท่านั้น!’ “กลับมาแล้วสินะ เธอไปเยี่ยมชินเหลียนอีที่โรงพยาบาลมาเหรอ?” อี้จิ่นหลีวางหนังสือในมือของเขาลงบนโต๊ะกาแฟ “ค่ะ” เธอตอบและชำเลืองมองหนังสือบนโต๊ะกาแฟที่เกือบทำเอาเธอหยุดหายใจ ชื่อหนังสือเกินความคาดหมายไปมาก ‘การมีอารมณ์ที่ดีตลอดการตั้งครรภ์ของคุณ’ น่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ใช่ไหม? อี้จิ่นหลีอ่านหนังสือแบบนั้นด้วยเหรอ? หลิงอี้หรานแปลกใจเล็กน้อย “ฉันบอกให้คนรับใช้ทำโจ๊กให้เธอแล้ว ไปทานสิ เธอยังไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่เลยหลังจากที่ตื่นมาในโรงพยาบาล” อี้จิ่นหลีพูดแล้วหันไปสั่งให้คนรับใช้ของเขายกโจ๊กมาเสิร์ฟ หลิงอี้หรานไม่ได้ปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะไม่ได้หิวเลย แต่เธอก็ไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว เธอมีลูกน้อยอยู่ในท้อง แม้แต่หมอยังบอกว่าเธอขาดสารอาหารเล็กน้อย ซึ่งไม่ดีต่อการเจริญเติบโตของเด็กในท้อง ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจที่มัวแต่ยุ่งวุ่นวายจนแทบจะทานอาหารแบบที่เรียกได้ว่าไม่เป็นมื้อ โชคดีที่... เด็