บทที่ 124

”ดูเหมือนว่านักข่าวคนนี้จะไม่รู้ว่า คุณหลิงเคยถูกจำคุกมาก่อนครับ เขารู้แค่ชื่อของเธอและคิดว่าเขาสามารถเขียนบทความเกี่ยวกับคุณได้" เกา ฉงหมิง กล่าว อี้ จิ่นหลี พูดอย่างเย็นชาว่า "สอบปากคำเขาต่อไป ปล่อยเขาต่อเมื่อคุณได้ข้อมูลทั้งหมดที่ต้องการจากเขาแล้ว เขาบอกว่าเขาเห็นใครบางคนโพสต์เกี่ยวกับเรื่องนี้บนโซเชียลมีเดีย ไปหาให้พบว่าใครเห็นมันและใครเอ่ยถึงมันบ้าง!" “เข้าใจแล้วครับ" เกา ฉงหมิง ตอบ เมื่อ อี้ จิ่นหลี ผลักเปิดประตูเข้าไปในวอร์ดและเห็นหลิง อี้หราน กำลังกินโจ๊กของเธอ เขาก็สงสัยว่านักข่าวได้แจ้งข่าวเกี่ยวกับพวกเขาสองคนหรือไม่ “มันบังเอิญหรือเปล่าที่เราถูกค้นพบเมื่อคืนก่อน หรือว่า... มีอย่างอื่นอีก?" หลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้นและเห็นว่าใบหน้าของอี้ จิ่นหลี มืดลง เขาดูไม่มีความสุขดังนั้นเธอจึงจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นออร่าที่ไม่มีความสุขรอบตัวเขาก็หายไป รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาและเขาก็เริ่มทำตัวตามปกติ “พี่จ้องผมทำไมเหรอ?" อี้ จิ่นหลี ถาม ด้วยความยากลำบากเธอส่ายหัวและตอบว่า "โอ้ ไม่มีอะไรหรอก" ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นหลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอจำเขาไม่