บทที่ 1269

นิ้วของเขาจับกรามของเธอไว้แน่นโดยไม่ปล่อยให้เธอหลบเลี่ยง และริมฝีปากของเขาก็เย็นเล็กน้อยซึ่งต่างจากของเธอ จูบของเขาครอบงำ แต่ครอบครองโดยสมบูรณ์ด้วยความอ่อนโยนและความปรารถนาจากครั้งก่อน หลิงอี้หรานรู้สึกได้เพียงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ของตนเอง ในตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเธอถึงไม่อยากดิ้นรนหรือต่อต้านอีกแล้ว เธอค่อย ๆ หลับตาและไหลไปกับรสจูบของเขา ทันใดนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตปรากฏในหัวของเธออีกครั้ง กลายเป็นว่าบางความรู้สึกนั้นไม่สามารถลืมเลือนไปได้แม้ว่าจะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม เธอบอกกับตัวเองให้ลืมมันไป แต่ก็ไม่เคยลืมได้สักอย่าง เมื่อจูบนั้นสิ้นสุดลง หลิงอี้หรานก็ลืมตาขึ้นมองคนที่อยู่ตรงหน้า “ทำไมเธอไม่ต่อต้านฉัน?” เสียงของเขาพึมพำ เธอไม่รู้ว่าต้องตอบเขาอย่างไรเพราะเธอเองก็ไม่รู้คำตอบเช่นกัน “เพราะว่าเธออยากเป็นครอบครัวเดียวกับฉัน ดังนั้นถ้าฉันจะจูบหรือทำอะไรที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอมากกว่านี้ เธอก็จะทนกับมันเพื่อลูก ๆ ใช่ไหม?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย และดูเหมือนจะมีความไม่พอใจปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาเล็กน้อย เธอแต่งงานกับเขาก็เพื่อเด็ก ๆ เท่านั้น แต่เขาไม่อยากให้เธอทำทั้