บทที่ 1312

“จนถึงตอนนี้ทุกอย่างยังปกติดีครับ แต่ต้องฉีดโปรเจสเตอโรนเพิ่มหน่อยหนึ่ง อาจจะต้องได้รับทุกวันด้วย เดี๋ยวหมอจะสั่งให้สักหนึ่งอาทิตย์ก่อน แล้วค่อยมาติดตามผลเพื่อปรับกัน เข็มนี่ต้องจิ้มที่ท้องนะ ดังนั้นอาจจะเจ็บกว่าที่แขนหรือสะโพก คุณแม่คงต้องเตรียมใจนะครับ” หมอกล่าว “ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบรับอย่างง่ายดาย ตราบเท่าที่ลูกของเธอสามารถเกิดมาบนโลกได้อย่างปลอดภัย เธอจะทนต่อความเจ็บปวดใด ๆ ก็ได้ทั้งหมด หลิงอี้หรานไม่ได้ประหม่าเมื่อเห็นเข็มอันเล็ก ๆ ค่อย ๆ จิ้มลงไปในหน้าท้องที่นูนออกมาของเธอ แต่เป็นอี้จิ่นหลีที่ประหม่าและจับมือของพยาบาลที่กำลังจะจิ้มไว้ “จะเอาเข็มนี่จิ้มเหรอ?” “ชะ... ใช่ค่ะ” พยาบาลตะกุกตะกัก “จะจิ้มเข็มยาว ๆ แบบนี้ไปที่ท้องของเธอเหรอ?” อี้จิ่นหลีถาม พยาบาลพูดไม่ออก ‘เข็มมันก็ยาวเท่ากันหมดไม่ใช่เหรอ?’ พยาบาลมีสีหน้างงงวย ส่วนในด้านของหลิงอี้หรานนั้นกลับกล่าวอย่างผ่อนคลายว่า “คุณหมอกับคุณพยาบาลเขาไม่ทำผิดพลาดอะไรหรอกค่ะ จิน ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะ” สุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ปล่อยมือของพยาบาล แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงวิตก เขาเคร่งเครียด และดวงตาของเขาก็มองจ้องไปยังเข็มในมือของพยาบาล พยาบาลต