บทที่ 1339

คิ้วสวยของโจวเชียนหยุนย่นเข้าหากัน “คุณต้องการจะทำบ้าอะไรกันแน่? ฉันเขียนข้อตกลงให้คุณแล้วไม่ใช่หรือไง? คุณสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าสามเดือนนี้จะเป็นเวลาของฉันกับอาหยันน้อย?” เย่เหวินหมิงเงียบไป แม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการจะทำอะไรกันแน่! เขาร้อนใจตั้งแต่ตอนที่อยู่ที่บริษัท และเอาแต่นึกถึงภาพเมื่อคืนจนต้องมาที่นี่ด้วยความหุนหันพลันแล่น “เมื่อคืนมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เธอตบหน้าจื่ออินจริงเหรอ?” เย่เหวินหมิงหาข้ออ้างที่ทำให้เขามาที่นี่ได้โดยชอบธรรม ทันใดนั้นโจวเชียนหยุนก็ตระหนักได้ในตอนที่ได้ยินแบบนี้ ‘นี่เขามาเรียกร้องหาความยุติธรรมให้คงจื่ออินหรอกเหรอ?’ “ค่ะ ฉันตบเอง คุณจะมาเอาคืนฉันแทนคงจื่ออินเหรอ?” เธอถามอย่างเย็นชา “เธอยอมให้สิทธิ์เลี้ยงดูอาหยันน้อยกับฉัน จื่ออินก็เต็มใจจะดูแลลูกเป็นเหมือนลูกของเธอเองและจะดูแลเขาเป็นอย่างดี มีอะไรให้ไม่พอใจอีก? เธอไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไปหน่อยเหรอที่ตบจื่ออิน?” เย่เหวินหมิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ทำเกินไปเหรอ? ฉันยังนึกเกลียดอยู่เลยที่ทำได้แค่ตบ! แค่ตบจะพอกับสิ่งที่เธอทำได้ยังไง?” สิ่งที่เธอเกลียดมากที่สุดไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องเข